- مهم نیست آدمی چند جلد کتاب خوانده است. به چه جاهایی سفر نموده و چند بهار از عمرش گذشته است اما مهم این است چه به دنیا هدیه میدهد. مهم این است که از فرصتی که در اختیار دارد چه ردی از خود بر جای میگذارد. یکی مینویسد تا ردی از خود برجا گذارد و یکی به دیگران میآموزد آنچه را میداند تا شاگردانش ردی به جای مانده از او باشند و بعضی با ثروتشان کاخها و ساختمانهای اهدایی میسازند تا نامی از خود بجای بگذارند.
- از انشتین نقل شده است که اگر یک ساعت برای نجات جهان ، فرصت داشتم 55 دقیقه را صرف تبیین و روشن نمودن مسأله مینمودم و پنج دقیقه را صرف عمل می نمودم
- تربیت ما نباید سوگلی پرور باشد(انسانی که همیشه در کانون توجه است)
- با انسانهای تحصیل کرده ارتباط برقرار نمودن سخت است
- ما فرهنگ صراحت گویی نداریم
- از مدیریت سرهنگی به مدیریت فرهنگی روی بیاوریم
- کودکان و نوجوانان امروز متفاوتتر، باهوشتر، سر و زبان دارتر و بیشتر در کانون توجه اند
- هر کاری که بدون تفکر انجام میدهیم جزو شخصیت ماست و نهادینه شده است
- ژاپنیها مدعنیاند که پیشرفت خود را مدیون سرمایهگذاری در دوره ابتدایی هستند
-در سرزمین ما ،هر کس دوست دارد تجربه مدیریتیاش را برای خود نگهدارد
- در سازمانها ، باید عقل گذشته در دستان نیروی جدید باشد
- انسانها اغلب به دنبال راه حلهای ساده نیستند سازمانها هم همین طورند
- با چند شاخص محدود ، هرگز نمیتوان یک سازمان را ارزیابی نمود
- نیازها متغیراند و انسانها متفاوت و دارای نیازهای متفاوت
- اگر انسان باهوش بالا ، را در قسمتی از سازمان به کار بگیریم که کارش تکراری باشد هرگز موفق نخواهد بود