روش های جلوگیری از انعقاد خون

در اغلب آزمایشات  هماتولوژیک و همچنین تعدادی از آزمایشات بیوشیمی احتیاج به تهیه خون غیر منعقد داریم.جهت جلوگیری از انعقاد پس از گرفتن نمونه از سه روش استفاده می شود :

1) از بین بردن کلسیم یونیزه (Ca++) :

وجود کلسیم یونیزه جهت فعال شدن فاکتورهای انعقادی ضروری است.جهت خارج کردن کلسیم یونیزه از نمونه خون ، می توان آنرا بصورت سنگ نامحلول درآورده و رسوب داد.(مثلا با استفاده از اگزالاتها) یا آنرا به فرم غیر یونیزه در آورد(مثلا با استفاده سیترات یا EDTA ) در هر حال با خارج شدن کلسیم یونیزه از محیط قابلیت فعال شدن فاکتورهای انعقادی و نهایتا تشکیل لخته مختل می شود.

2) استفاده از هپارین (Heparin) :

هپارین یک موکوپلی ساکارید با اثر آنتی ترومبین است یعنی به فاکتور انعقادی ترومبین متصل شده و جلوی فعالیت آنرا می گیرد.ترکیبات هپارینی به طور طبیعی در بعضی از بافتهای پستانداران مانند : ریه ، مخاط روده و کبد وجود دارد و فرآورده های آزمایشگاهی جهت جلوگیری از انعقاد خون از این بافتها به دست می آید لذا از نظر تجارتی هپارین از سایر آنتی کواگولانتها گرانتر است.

3) دفیبریناسیون :

در این روش به کمک گلوله های شیشه ای کوچک یا میله های باریک شیشه ای انعقاد خون تسهیل می شود و در نتیجه پس از تشکیل فیبرین و چسبیدن آن به شیشه مزبور نمونه خون باقی مانده فاقد فیبرینوژن بوده و منعقد نخواهد شد.