بیان در لغت: به معني ظهور و آشكار شدن است (جوهري، ج 6 ص 244) یعنی فصاحت، فلانٌ اَبینُ مِن فلانٍ یعنی او در سخن گفتن فصیح تر و واضح تر سخن می گوید.(جوهري، ج 5 ص 2082) و در اصطلاح، علمی که از تعقید معنوی در کلام جلوگیری می کند یعنی باعث می شود که کلام دلالتش بر معنا واضح باشد.
درس عربی درس دوم دردفترچه عمومی است.سوالات عربی 25 سوال می باشد که شامل 8 سوال در زمینه ترجمه و تعریب است. ازاین 8 سوال 5 یا 6سوال اول عبارت عربی می دهند که باید ترجمه ی صحیح آن را در گزینه ها تشخیص داد.2سوال هم مربوط به مبحث تعریب است یعنی عبارتی فارسی را می دهند ومعادل عربی آن عبارت را باید در گزینه ها پیدا کرد...
مفعول فیه (الظرف) مفعول فیه یا ظرف؛ اسمی است منصوب که زمان یا مکان وقوع فعل را بیان می دارد و متضمن معنای «فی» می باشد و اگر متضمن معنای «فی» نباشد ظرف به حساب نمی آید بلکه مانند بقیه اسمها براساس جایگاهش در جمله «نقش» می پذیرد[1]مثل: «اَنفقوا ممّا رزقناکم من قبلِ اَن یاتیَ یومٌ لا بیعٌ فیه و لاخُلَّة»[2] که کلمه ی یومٌ فاعل می باشد.
كلمات كليدي : اعراب مستثناي به "الاّ"، مستثناي به "لمّا"، مستثناي به "غير"، مستثناي به "ليس" و "لايكون"، مستثناي به "عدا"، "خلا" و "حاشا"
"احکام مستثنا" از مجموعه مباحث باب "استثناء" است که به صورت جداگانه مورد بررسی قرار میگیرد؛ از این رو به خوانندهی محترم توصیه میشود جهت فهم مطالب این نوشتار و شناخت جایگاه و اهمیت عنوان آن به مدخل "استثناء" و مطالب مذکور در آن مراجعه کند.
در این نوشتار احکام، نکات و خصوصا اعراب مستثنا با توجه به انواع مختلف ادات استثناء، در هفت بخش مورد بررسی قرار میگیرد: